De grootste verassing en de grootste angst ooit!
Blijf op de hoogte en volg Lotte
21 December 2012 | Suriname, Paramaribo
Lieve kou-kleumende mensen in het natte sneeuwerige Nederland,
Nooit geweten dat in 3 weken tijd zoveel kon gebeuren. Ik zal snel beginnen bij het begin.1 dec. Stond ik dan eindelijk op het vliegveld, samen met Anne die haar vriend ophaalde, te wachten op Silke. Na héél lang wachten zag ik eindelijk een lichtblauwe koffer en blond haar dus ik rende op haar af. Zo gefocust op Silke dat ik de omgeving vergat, want het eerste wat Silke zei was: “Lot, kijk eens wie er nog meer zijn!” Stonden pap en mam daar! Ongelofelijk!! Mijn grootste, mooiste en liefste verassing ooit, dit had ik niet durven dromen! Een beetje in de war en nadat het hele vliegveld nog net niet doof geworden was van mijn blijdschapkreten, op naar Paramaribo. Mam en pap verbleven in een appartement in de stad en Silke kon bij ons in huize Wilfred een kamer krijgen.Pap en mam zouden 10 dagen blijven (het duurde toch wel een paar dagen voordat ik besefte dat ze hier écht in Suriname stonden) maar genoeg tijd om ze ons huis, het terrein, de stad, de centrale markt en de omgeving te laten zien.
We hebben wilde dolfijnen gespot op de Suriname rivier, een dag naar de vlindertuin/kwekerij waar ook slangen en mini schildpadjes te vinden waren en als verassing mijn vervroegde verjaardagscadeau van 10 januari: 3 dagen naar berg & dal Resort. Dat betekende: een prachtige omgeving, een heerlijk bed, met airco (pure luxe) én een warme douche!! In 3 dagen tijd 7 keer gedoucht om van warm water te genieten nu het in deze 3 dagen dan kon. Silke en ik zijn met de Canopy (kabelbaan) door de jungle gesjeest en met een prachtig uitzicht ook nog hoog over de Suriname rivier gesjeest! Wauw: In het begin stiekem eng, maar echt gaaf om te doen!
De 2e dag hebben we een Afobakatour gedaan. Langs het stuwmeer bij Brokopondo en langs hele primitieve dorpjes. Bizar om te zien; de rotzooi, de mensen, hoe eenvoudig ze leven, de houten plankjes tegen elkaar gezet (een huis dus), geen stromend water, mensen die afwassen en douchen in de rivier… en dan het meer bizarre: is er wel een soort mediatheek waar mensen met hun mobieltjes kunnen internetten! KOEKOEK?! Het is maar waar je voor gaat..Na de derde dag met een interessante historische wandeling door het bos en natuurlijk 3 dagen flink genoten van het heerlijke eten, de relaxedheid en het niets moeten weer richting de drukke stad Paramaribo.
Elke avond heerlijk uiteten en vaak ging ons tijdelijke pleegkind Laura mee voor nog meer gezelligheid! Na een activiteit of dagje plonzen in het zwembad bij pap en mam (met uitzicht vanaf daar over de Suriname rivier) en onder het prieeltje de dag afsluiten met een heerlijk wijntje. De avond dat Laura en ik voor de meiden en mam, pap en Sil wilden koken was spontaan de gasfles leeg, het duurde 3 uur voordat we eten hadden en 3 weken later is het nog steeds niet in orde. (Welkom in Suriname)
Helaas kwam aan de 10 dagen een eind en heb ik mam en pap uit moeten zwaaien. Gelukkig niet getreurd: Silke bleef nóg eens 10 dagen! Zo hebben we een heerlijk dagje met Anne en Albert op Overbridge doorgebracht: hangmatje, zonnetje, riviertje, chillertje erbij: genieten! Helaas ook weer regenbuien dus na een Surinaamse maaltijd kwam ook daar een einde aan.
Maar niet getreurd: er stond nog 4 dagen Blanche Marie op het programma. Samen met Laura, Nely en Silke (inclusief knotsgekke gids) 8 uur hobbelen over bauxiet wegen. Tussendoor stoppen bij een oud marron dorpje, aapjes spotten en andere wilde dieren zoeken. De rit werd mede mogelijk gemaakt door Bob Marley die op het: CASETTE bandje stond. Ja ja ze zijn het uitsterven nader, maar ze bestaan nog!
De 2e dag op naar Blanche Marie en haar moedervallen. De weg ging redelijk, totdat we bij een brug kwamen die zowat op instorten staat. En laat ik daar nou net niet wat mee hebben. 3 kwart van de planken mist, is verrot of moet je zelf recht leggen. Ik weet niet hoe: maar ik heb lopend de overkant bereikt (No way dat ik het in de auto ging doen!!) Toch iedereen veilig en het laatste stuk 15 km. Hobbelen over een junglepaadje. Na het bewonderen van aapjes, waterschoentjes aan en gaan. De route verliep voor mij ietwat ongemakkelijk en ging een paar keer flink onderuit door gladheid van de stenen of verkeerde stappen in het water, of slidings in het bos. Maar het zal ook vast komen doordat de gids paadjes maakte, die nog nooit een mens gelopen of bewandeld had. Maar dankzij de gids hand in hand ben ik gekomen bij elke waterval die Blanche Marie telt.
De watervallen zijn heeerlijk! Het voelt als massage en gratis Jacuzzi ineen! Genieten op en top! Het was ondanks geklungel zeker de moeite waard: Wat een mooi uitzicht en heerlijk genieten als je eenmaal in de waterval ligt!
Bij terugkomst bij de auto bleken 2 banden leeg (of lek, I don’t know) maar niet getreurd gewoon gaan. We zijn langer gebleven om alle watervallen te zien dus we wisten dat we in het donker terug moesten. Helaas stond onweer en regen niet op de planning, maar in het busje zelf zouden we (dachten we) daar geen last van hebben. Door de grote plassen en hobbels ging er toch iets mis: we verloren de reserveband en de gids stapte uit om hem te halen. Silke vond het wel grappig dus schoof de deur van het busje open om een foto te maken. De gids rolde de band, de band ging langs Silke, knalde tegen de zijdeur en boem: Daar lag de zijdeur in de modder. Tjah, daar sta je dan: Horrorfilm compleet: Zonder deur, in het donker, regen, onweer! Na veel gemor de deur achterin de bus gezet, Nely en Laura achterin dicht op elkaar en Silke en ik samen voorin. Na 15 km. Hobbelen en lachen om de deur voelde ik het aankomen:
We moesten weer over de brug. Ditmaal in dezelfde staat als de heenweg, maar dan in het donker (je zag dus NIETS), was het helemaal glad door de regen en zonder zijdeur en met 2 lege banden. Hiep hoi. Ik ben serieus nog nooit zo bang geweest in een busje. Het huilen stond me nader dan het lachen en met handdoek tegen mijn mond toch de brug over. In de auto ook nog, omdat het nog gevaarlijker was om het lopen te doen…
EN WE DID IT! Ik leef nog! Mijn god, ik wist niet dat ik zo bang kon zijn. Al was de timing perfect. We gingen de brug over en bob Marley zong: Don’t worry, about a thing, cause every little thing’s gonna be allright! Hij had gelijk! Na de brug nog 65 km. Naar Apoera waar we zouden slapen. We konden maar 20km. Per uur dus in plaats van 18.00 waren we 21.30 over! Achteraf kan ik er héél hard om lachen en de laatste 65 km hebben we ook alleen maar kunnen grappen en lachen. Wie rijdt er nou door de bush bush zonder zijdeur? Het heeft in ieder geval gezorgd voor een onvergetelijke en later lachwekkende dag!
De zondag hebben we (zonder zijdeur) een bezoekje gebracht aan de spoorweg van ergens naar nergens. Aangelegd: helemaal klaar en nooit gebruikt. Het is inmiddels vervallen en verlaten en overgenomen door honderden vleermuizen. Dat ruik je direct aan de stank. Toch bijzonder en triest om te zien. Zoveel geld in een mooi station, want nu weg staat te roesten.
Als 2e ding die dag een bezoekje aan het mooie indianendorpje Trios. Mooie hutjes en leuk om te zien hoe ze leven.’s avonds klaarmaken voor een boottochtje in het donker om kaaimannen te spotten. Wel gezien, maar helaas geen kaaiman kunnen vangen!
De terugweg hebben we gedaan mét zijdeur dankzij een handig mannetje in Apoera. Ik kijk in ieder geval terug naar een super gave trip, mede door met wie ik was, wat we gedaan hebben, en mede door de gids, maar ook door Bob Marley. In vier dagen ongeveer 20 uur lang naar één casette bandje met 14 nummers van Bob Marley luisteren (iets anders hadden we niet, of deed niet) zorgt dat je het nog dagen in je hoofd hebt!
Ja, de tijd vloog en ook voor Silke, de laatste 3 dagen gingen in. We zijn met de meiden nog naar Touché geweest, zodat Silke het Salsadansen en het Surinaamse uitgaansleven heeft kunnen zien en als laatste avond met een paar meiden naar het casino. Top avond als je bekijkt hoe: Voor 2.50 euro (mijn allereerste inzet) een hele avond kunnen spelen (had toch iets eerder moeten stoppen, dan had ik meer dan 2.50 euro gehad) inclusief gratis drankjes en hapjes; de bacardi Razz 7up, de baileys en tosties lieten zich goed smaken!
De laatste dag met Silke nog gewinkeld en na een heerlijke lunch op de lounge bank met een wijntje.
Horen we ineens: let it snow, let it snow: Gekke gedachte bij een temperatuurtje van 30 graden, een windje en op een loungebank met een heerlijk wijntje. Maar ik moet toegeven: het bevalt goed!
Vandaag is Silke weer thuis, en zal ik nog even flink gaan knallen om mijn opvoedthema’s zo snel mogelijk af te krijgen.
Mam, pap en Sil bedankt voor de geweldige drie weken!
Voor iedereen alvast een hele fijne zonnige kerstgroet vanuit hier (ik hoop voor jullie een witte kerst!!)
Tot snel lieve mensen! Dikke knuffel, Lotte
ps. Foto’s volgen snel.
Nooit geweten dat in 3 weken tijd zoveel kon gebeuren. Ik zal snel beginnen bij het begin.1 dec. Stond ik dan eindelijk op het vliegveld, samen met Anne die haar vriend ophaalde, te wachten op Silke. Na héél lang wachten zag ik eindelijk een lichtblauwe koffer en blond haar dus ik rende op haar af. Zo gefocust op Silke dat ik de omgeving vergat, want het eerste wat Silke zei was: “Lot, kijk eens wie er nog meer zijn!” Stonden pap en mam daar! Ongelofelijk!! Mijn grootste, mooiste en liefste verassing ooit, dit had ik niet durven dromen! Een beetje in de war en nadat het hele vliegveld nog net niet doof geworden was van mijn blijdschapkreten, op naar Paramaribo. Mam en pap verbleven in een appartement in de stad en Silke kon bij ons in huize Wilfred een kamer krijgen.Pap en mam zouden 10 dagen blijven (het duurde toch wel een paar dagen voordat ik besefte dat ze hier écht in Suriname stonden) maar genoeg tijd om ze ons huis, het terrein, de stad, de centrale markt en de omgeving te laten zien.
We hebben wilde dolfijnen gespot op de Suriname rivier, een dag naar de vlindertuin/kwekerij waar ook slangen en mini schildpadjes te vinden waren en als verassing mijn vervroegde verjaardagscadeau van 10 januari: 3 dagen naar berg & dal Resort. Dat betekende: een prachtige omgeving, een heerlijk bed, met airco (pure luxe) én een warme douche!! In 3 dagen tijd 7 keer gedoucht om van warm water te genieten nu het in deze 3 dagen dan kon. Silke en ik zijn met de Canopy (kabelbaan) door de jungle gesjeest en met een prachtig uitzicht ook nog hoog over de Suriname rivier gesjeest! Wauw: In het begin stiekem eng, maar echt gaaf om te doen!
De 2e dag hebben we een Afobakatour gedaan. Langs het stuwmeer bij Brokopondo en langs hele primitieve dorpjes. Bizar om te zien; de rotzooi, de mensen, hoe eenvoudig ze leven, de houten plankjes tegen elkaar gezet (een huis dus), geen stromend water, mensen die afwassen en douchen in de rivier… en dan het meer bizarre: is er wel een soort mediatheek waar mensen met hun mobieltjes kunnen internetten! KOEKOEK?! Het is maar waar je voor gaat..Na de derde dag met een interessante historische wandeling door het bos en natuurlijk 3 dagen flink genoten van het heerlijke eten, de relaxedheid en het niets moeten weer richting de drukke stad Paramaribo.
Elke avond heerlijk uiteten en vaak ging ons tijdelijke pleegkind Laura mee voor nog meer gezelligheid! Na een activiteit of dagje plonzen in het zwembad bij pap en mam (met uitzicht vanaf daar over de Suriname rivier) en onder het prieeltje de dag afsluiten met een heerlijk wijntje. De avond dat Laura en ik voor de meiden en mam, pap en Sil wilden koken was spontaan de gasfles leeg, het duurde 3 uur voordat we eten hadden en 3 weken later is het nog steeds niet in orde. (Welkom in Suriname)
Helaas kwam aan de 10 dagen een eind en heb ik mam en pap uit moeten zwaaien. Gelukkig niet getreurd: Silke bleef nóg eens 10 dagen! Zo hebben we een heerlijk dagje met Anne en Albert op Overbridge doorgebracht: hangmatje, zonnetje, riviertje, chillertje erbij: genieten! Helaas ook weer regenbuien dus na een Surinaamse maaltijd kwam ook daar een einde aan.
Maar niet getreurd: er stond nog 4 dagen Blanche Marie op het programma. Samen met Laura, Nely en Silke (inclusief knotsgekke gids) 8 uur hobbelen over bauxiet wegen. Tussendoor stoppen bij een oud marron dorpje, aapjes spotten en andere wilde dieren zoeken. De rit werd mede mogelijk gemaakt door Bob Marley die op het: CASETTE bandje stond. Ja ja ze zijn het uitsterven nader, maar ze bestaan nog!
De 2e dag op naar Blanche Marie en haar moedervallen. De weg ging redelijk, totdat we bij een brug kwamen die zowat op instorten staat. En laat ik daar nou net niet wat mee hebben. 3 kwart van de planken mist, is verrot of moet je zelf recht leggen. Ik weet niet hoe: maar ik heb lopend de overkant bereikt (No way dat ik het in de auto ging doen!!) Toch iedereen veilig en het laatste stuk 15 km. Hobbelen over een junglepaadje. Na het bewonderen van aapjes, waterschoentjes aan en gaan. De route verliep voor mij ietwat ongemakkelijk en ging een paar keer flink onderuit door gladheid van de stenen of verkeerde stappen in het water, of slidings in het bos. Maar het zal ook vast komen doordat de gids paadjes maakte, die nog nooit een mens gelopen of bewandeld had. Maar dankzij de gids hand in hand ben ik gekomen bij elke waterval die Blanche Marie telt.
De watervallen zijn heeerlijk! Het voelt als massage en gratis Jacuzzi ineen! Genieten op en top! Het was ondanks geklungel zeker de moeite waard: Wat een mooi uitzicht en heerlijk genieten als je eenmaal in de waterval ligt!
Bij terugkomst bij de auto bleken 2 banden leeg (of lek, I don’t know) maar niet getreurd gewoon gaan. We zijn langer gebleven om alle watervallen te zien dus we wisten dat we in het donker terug moesten. Helaas stond onweer en regen niet op de planning, maar in het busje zelf zouden we (dachten we) daar geen last van hebben. Door de grote plassen en hobbels ging er toch iets mis: we verloren de reserveband en de gids stapte uit om hem te halen. Silke vond het wel grappig dus schoof de deur van het busje open om een foto te maken. De gids rolde de band, de band ging langs Silke, knalde tegen de zijdeur en boem: Daar lag de zijdeur in de modder. Tjah, daar sta je dan: Horrorfilm compleet: Zonder deur, in het donker, regen, onweer! Na veel gemor de deur achterin de bus gezet, Nely en Laura achterin dicht op elkaar en Silke en ik samen voorin. Na 15 km. Hobbelen en lachen om de deur voelde ik het aankomen:
We moesten weer over de brug. Ditmaal in dezelfde staat als de heenweg, maar dan in het donker (je zag dus NIETS), was het helemaal glad door de regen en zonder zijdeur en met 2 lege banden. Hiep hoi. Ik ben serieus nog nooit zo bang geweest in een busje. Het huilen stond me nader dan het lachen en met handdoek tegen mijn mond toch de brug over. In de auto ook nog, omdat het nog gevaarlijker was om het lopen te doen…
EN WE DID IT! Ik leef nog! Mijn god, ik wist niet dat ik zo bang kon zijn. Al was de timing perfect. We gingen de brug over en bob Marley zong: Don’t worry, about a thing, cause every little thing’s gonna be allright! Hij had gelijk! Na de brug nog 65 km. Naar Apoera waar we zouden slapen. We konden maar 20km. Per uur dus in plaats van 18.00 waren we 21.30 over! Achteraf kan ik er héél hard om lachen en de laatste 65 km hebben we ook alleen maar kunnen grappen en lachen. Wie rijdt er nou door de bush bush zonder zijdeur? Het heeft in ieder geval gezorgd voor een onvergetelijke en later lachwekkende dag!
De zondag hebben we (zonder zijdeur) een bezoekje gebracht aan de spoorweg van ergens naar nergens. Aangelegd: helemaal klaar en nooit gebruikt. Het is inmiddels vervallen en verlaten en overgenomen door honderden vleermuizen. Dat ruik je direct aan de stank. Toch bijzonder en triest om te zien. Zoveel geld in een mooi station, want nu weg staat te roesten.
Als 2e ding die dag een bezoekje aan het mooie indianendorpje Trios. Mooie hutjes en leuk om te zien hoe ze leven.’s avonds klaarmaken voor een boottochtje in het donker om kaaimannen te spotten. Wel gezien, maar helaas geen kaaiman kunnen vangen!
De terugweg hebben we gedaan mét zijdeur dankzij een handig mannetje in Apoera. Ik kijk in ieder geval terug naar een super gave trip, mede door met wie ik was, wat we gedaan hebben, en mede door de gids, maar ook door Bob Marley. In vier dagen ongeveer 20 uur lang naar één casette bandje met 14 nummers van Bob Marley luisteren (iets anders hadden we niet, of deed niet) zorgt dat je het nog dagen in je hoofd hebt!
Ja, de tijd vloog en ook voor Silke, de laatste 3 dagen gingen in. We zijn met de meiden nog naar Touché geweest, zodat Silke het Salsadansen en het Surinaamse uitgaansleven heeft kunnen zien en als laatste avond met een paar meiden naar het casino. Top avond als je bekijkt hoe: Voor 2.50 euro (mijn allereerste inzet) een hele avond kunnen spelen (had toch iets eerder moeten stoppen, dan had ik meer dan 2.50 euro gehad) inclusief gratis drankjes en hapjes; de bacardi Razz 7up, de baileys en tosties lieten zich goed smaken!
De laatste dag met Silke nog gewinkeld en na een heerlijke lunch op de lounge bank met een wijntje.
Horen we ineens: let it snow, let it snow: Gekke gedachte bij een temperatuurtje van 30 graden, een windje en op een loungebank met een heerlijk wijntje. Maar ik moet toegeven: het bevalt goed!
Vandaag is Silke weer thuis, en zal ik nog even flink gaan knallen om mijn opvoedthema’s zo snel mogelijk af te krijgen.
Mam, pap en Sil bedankt voor de geweldige drie weken!
Voor iedereen alvast een hele fijne zonnige kerstgroet vanuit hier (ik hoop voor jullie een witte kerst!!)
Tot snel lieve mensen! Dikke knuffel, Lotte
ps. Foto’s volgen snel.
-
21 December 2012 - 14:29
Gerda:
Hoi Lotte .
Weer super verhalen ,en wat fijn dat je even lekker bij kon praten met ouders en zus en vooral genieten van iets meer luxe ( warme douche).
Voor nu hele fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling .(ik heb 11 december een kaart gestuurd ) maar of die op tijd aan komt ????.
Geniet nog van de laatste weken ,en succes met je verslagen .
Het word hier geen witte kerst dit jaar .
Groetjes Wim,Gerda,Thomas en Rick
FIJNE FEESTDAGEN
-
21 December 2012 - 14:44
Fenna:
Hoi Lotte.
Wat een geweldige verhalen over wat je allemaal hebt meegemaakt.
Gelukkig is alles met de bus met lekke banden en zonder deur over de slechte brug goed afgelopen.
Wat geweldig dat je ouders er waren, wij wisten het wel dat ze gingen.
Veel succes de laatste weken met je stage. voor je het weet ben je weer in ons koude kikkerlandje,
dus geniet nog maar van de warmte.
Lotte we wensen je hele fijne feestdagen en de beste wensen voor 2013
Groeten van Gerard, Fenna en Sandra -
21 December 2012 - 15:42
Jet:
Hoi Lot, mooi samengevat , wij vonden het super om je te bezoeken
Te zien waar jij woont, hoe jij daar leeft, met wie je optrekt, leuke gezellige meiden om je heen.
Ik snap je angst bij de brug wel! Ook niet mijn ding! Maar je hebt het wel gedaan en een hele ervaring rijker, net als de canape (kabelbaan)tocht.soms moet je over grenzen gaan!
Is met ons pleegkind Laura alles goed? Is ze weer bijgekomen van de tekenbeten ?
En de huisgenoten al hersteld van alle keelkwaaltjes.?
Liefs mam -
21 December 2012 - 16:32
Henk:
Hai lotte,
Nou wat jammer dat die leuke tijd met Silke en je ouders er al op zit .
maar jullie hebben zovee mooie dingen gedaan, dat maakt veel goed.
Wij hebben al vele mooie foto s gezien.
Oma en Henk wensen je daar prettige feestdagen, en geniet de laatste maand nog en werk ze.
Wij genieten van het koude weer en zeker de van de warme douche.
Lotte tot volgend jaar en de groeten van Oma en Henk.
-
21 December 2012 - 21:11
Hettie En Hennie:
Wat hadden we graag jouw gezicht willen zien en geschreeuw willen horen toen jouw pa en ma ineens voor jou stonden. Ongelofelijk mooi en emotioneel.
Verder is het best wel zwaar daar, stage lopen in Suriname. zo te lezen, zullen we maar zeggen.
-
21 December 2012 - 22:07
Lotte Wesselink:
Bedankt voor jullie lieve berichtjes!! En handig dat mam en pap al veel foto's hebben zodat jullie ze (voor de mensen zonder Facebook) toch kunnen zien! En Gerda: de post in Suriname gaat op zijn Surinaams, dus die komt vast over voordat ik vertrek: maar wanneer? Dat is een vraag! Als ik het heb, laat ik het weten!!
Fijne feestdagen!!! Liefs, Lotte -
21 December 2012 - 23:32
Helga:
Hoi Lotte.
Ook voor jou hele prettige feestdagen en een goede jaarwisseling.
Geniet er nog even van . Voor je het weet zit het er voor jou ook al weer op. -
22 December 2012 - 19:39
Ik:
Mooi dat er nu ook foto's op staan!
Lastig om uit zoveel plaatjes een paar uit te zoeken of niet! -
23 December 2012 - 18:44
Johannatijhuis:
Hoi Lotte
Wij wensen je daar ook prettige kerstdagen en een goede jaarwisseling.
hopelijk zien we je over een paar weken weer gezond in ons koude kiikkerlandje
Ik zou zeggen geniet er de laatste weken nog van want voor je het weet is het weer voorbij.
groetjes Bennie- Johanna en de kids -
24 December 2012 - 14:48
Riky:
Hoi Lotte
Wat maken jullie toch veel mee. Je hebt daar een hele bijzondere tijd. Kerstmis in de warmte, ook heel apart.
We wensen je fijne kerstdagen en een gelukkig en spetterend 2013.
groeten van ons allen, Riky -
29 December 2012 - 16:57
Paul En Erna:
Hey Lotte,
Ben je ondertussen de verassing en alle spannende momenten weer te boven. Je kunt het nu aftellen daar in Suriname. En dan weer genieten van het luxe leven hier in Nederland. We wensen je daar alvast een fijne jaarwisseling, maak er een feest van daar, dan doen wij dat hier wel.
Groetjes Paul en Erna -
09 Januari 2013 - 19:50
Riky Wesselink:
Lotte alvast hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag maak er een mooie dag van.
Groetjes van ons allemaal
En tot ziens in Nederland -
10 Januari 2013 - 15:10
Familie Heupink:
Hoi jarige, gefeliciteerd met je verjaardag. we wensen jou daar eeen heel gezellig feestje toe en dan binnenkort in NL weer feestje als je terug bent in weerselo.
Groeten en nog even goed studeren (!!) en genieten. Tot over een paar weken, fam Heupink en een dikke poot van sjors !! -
11 Januari 2013 - 16:25
Lotte Wesselink:
Bedankt voor jullie reacties allemaal!
En voor de felicitaties!! leuk om te krijgen!
Mijn verjaardag is goed gevierd! Met uitgaan, lekker uiteten en 's ochtends zelfs een onbijtje op bed!!
En dat op 10 januari in een jurkje en met 30 graden!!
het studeren zit er bijna op! vandaag de laatste feedback aanpassen en dan klaar voor het project!
Tot snel in het koude Nederland!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
